Utopia, w której koty żyją w harmonii ze sztuczną inteligencją.

Praca bada wpływ sztucznej inteligencji na ludzi i zwierzęta.

Trzy koty zamieszkały w środowisku stworzonym przez artystów. Przez 12 dni Ghostbuster, Pumpkin i Clover spędzały w nim czas każdego dnia. Wszystkie ich potrzeby były zaspokajane. Miały jedzenie, picie i klimatyzację. Miały wysokie półki do obserwacji, kryjówki do drzemek i drapak sięgający od podłogi do sufitu.

W centrum pomieszczenia znajdowało się ramię robota sterowane przez sztuczną inteligencję, połączone z systemem komputerowym. Co kilka minut AI instruowała robota, co zaproponować kotom. Z czasem uczyła się, co każdy kot lubił najbardziej.

Praca powstała w wyniku szeroko zakrojonej współpracy z badaczami z Mixed Reality Lab na Uniwersytecie Nottingham, z Open University oraz Uniwersytecie w Lincoln.

Słowo od artystów:
Czy pozwoliłbyś robotowi opiekować się swoim zwierzakiem?
Systemy autonomiczne są już wszechobecne w życiu ludzi. Algorytmy są wykorzystywane do wydawania wyroków sądowych i zatwierdzania kredytów hipotecznych. Systemy rozpoznawania twarzy śledzą obywateli. Małe dzieci potrafią przesuwać palcem po ekranie dotykowym i korzystać z wirtualnych asystentów, takich jak Alexa.

Zwierzęta również są częścią tej transformacji. Opieka nad zwierzętami to obszar znaczącego wzrostu, w którym systemy autonomiczne są wykorzystywane do wszystkiego – od dojenia krów po zabawki dla zwierząt domowych.

Te systemy – które działają niezależnie od ludzi – obiecują ogromne korzyści, ale jak każda nowa technologia, niosą za sobą także istotne koszty, niektóre z nich mogą ujawnić się dopiero z czasem. Mimo to coraz częściej powierzamy maszynom podejmowanie decyzji w naszym codziennym życiu.

W Cat Royale pokazujemy, jak buduje się system autonomiczny i jakie kompromisy są z tym związane. Chcemy zrozumieć, jak te technologie wpłyną na dobrostan zwierząt, a ostatecznie także na dobrostan ludzi.

Ryzyko związane ze sztuczną inteligencją i pośpiech w automatyzacji algorytmicznej polega na tym, że te systemy są w istocie maszynami przetwarzającymi dane, które wchłaniają istniejące uprzedzenia i zniekształcenia dotyczące świata, a następnie odtwarzają je na ogromną skalę. I chociaż dążenie do szczęścia jest szlachetnym celem, istnieje wiele nieporozumień na temat tego, czym ono właściwie jest, nie mówiąc już o tym, czy komputery mogą je mierzyć lub zwiększać.

AI jest potężna, ekscytująca i szybko się rozwija. Co się stanie, gdy nasze najbardziej intymne życie – a także życie naszych zwierząt – zostanie z nią splecione?

Blast Theory tworzy interaktywną sztukę, aby badać kwestie społeczne i polityczne. Prace grupy stawiają publiczność w centrum nietypowych, czasem niepokojących doświadczeń, by stworzyć nowe perspektywy i otworzyć możliwości zmiany.

Pod przewodnictwem Matta Adamsa i Nicka Tandavanitj, zespół czerpie z kultury popularnej i nowych technologii, tworząc spektakle, gry, filmy, aplikacje i instalacje.
Blast Theory prezentowało swoje prace m.in. na Biennale w Wenecji, Tribeca Film Festival, ICC w Tokio, Hebbel am Ufer w Berlinie, Barbican i Tate Britain. Zamawiającymi ich prace byli m.in. Channel 4, Sundance Film Festival i Royal Opera House.

Artyści ściśle współpracują z badaczami i naukowcami, a od 1997 roku współpracują z Mixed Reality Lab na Uniwersytecie w Nottingham, współautorstwem ponad 45 artykułów naukowych. Wykładają i prowadzą zajęcia na uczelniach na całym świecie, w tym na Sorbonie, Uniwersytecie Stanforda i Royal College of Art. Kuratorowali także serię Screen w ramach Live Culture w Tate Modern.

Blast Theory było nominowane do czterech nagród BAFTA i zdobyło Gold Nica na Prix Ars Electronica oraz Nagrodę Nam June Paik Art Center.

www.blasttheory.co.uk/projects/cat-royale